Naukowcy odkryli neutrina w latach 50-tych w eksperymencie umieszczonym przy reaktorze jądrowym. Dziś, aby lepiej poznać własności owych cząstek, część doświadczeń pracuje w sąsiedztwie reaktorów bądź specjalnie przygotowanych do produkcji neutrin akceleratorów. Część doświadczeń natomiast umieszczona jest w sporej odległości od reaktorów czy akceleratorów, jednak mierzy pochodzące z nich neutrina. Celem tych eksperymentów jest zbadanie, w jaki sposób w przestrzeni propagują się neutrina.
Neutrina bada się w sposób bezpośredni już od 50 lat. Wiele efektów związanych z nimi odkryto bazując na Słońcu i na promieniowaniu kosmicznym jako na ich źródłach. Coraz dokładniejsze pomiary wymagają coraz lepszej wiedzy o mechanizmach produkcji neutrin oraz kontroli owych mechanizmów. Słońce i promieniowanie kosmiczne są doskonałymi źródłami neutrin. Niestety na źródła te nie mamy żadnego wpływu. Nie możemy regulować ich aktywności ani też odległości od naszych detektorów. Byłoby idealnie, gdybyśmy dysponowali równie wydajnymi źródłami, nad którymi mielibyśmy całkowitą kontrolę. Okazuje się, że źródłami takimi dysponujemy. Są nimi reaktory jądrowe, bomby atomowe i akceleratory cząstek elementarnych.
Z oczywistych powodów uczeni nie umieszczają detektorów neutrin w pobliżu wybuchających bomb jądrowych (choć pojawiały się w przeszłości i takie koncepcje). Natomiast dwa pozostałe sposoby z wieloma sukcesami wykorzystywane są od momentu wykrycia neutrin. Przypomnijmy tylko, że neutrina elektronowe po raz pierwszy zostały zaobserwowane właśnie przy reaktorze jądrowym, zaś odkrycie neutrin mionowych miało miejsce w eksperymencie znajdującym się przy akceleratorze.
W dzisiejszych czasach coraz większe znaczenie mają właśnie tak zlokalizowane eksperymenty. Aby poznać techniki wytwarzania neutrin w reaktorach jądrowych i akceleratorach, zapraszamy do zapoznania się ze stronami: